Facebook
Hipolit Cegielski urodził się w święto Trzech Króli, 6 stycznia 1813 roku, zmarł 30 listopada 1868 roku w wieku 55 lat. Od najmłodszych lat był człowiekiem nieprzeciętnie uzdolnionym i przejawiającym zapał do pracy. Zapewne dlatego, pomimo niedługiego życia, tak wiele osiągnął. Był doktorem filozofii, nauczycielem łaciny, greki, języka polskiego, historii i geografii. Jest autorem dwóch książek napisanych dla celów dydaktycznych: „Gramatyka języka greckiego” opublikowanej w 1842 roku oraz „Nauka poezji” wydanej w 1845 roku, w której dokonał m.in. bogatego wyboru celniejszych fragmentów poezji polskiej utrzymanych w duchu patriotyzmu. W latach 40-tych XIX w. Cegielski postanowił zająć się handlem narzędziami rolniczymi. W 1846 roku otworzył w Poznaniu skromny sklep o nazwie „Handel Żelaza”. W 1849 roku został właścicielem warsztatu naprawczego narzędzi rolniczych, który stał się zalążkiem przyszłej fabryki. Warsztat, zatrudniający kilkunastu rzemieślników, wyrabiał proste narzędzia rolnicze: pługi, radła i wozy. 1 lutego 1855 roku uruchomił fabrykę machin i narzędzi rolniczych, oferującą 106 rodzajów maszyn i narzędzi.
W czasie powstania w 1848 roku wspólnie z poznańskim drukarzem i księgarzem Walentym Stefańskim, powołał do życia organ prasowy Komitetu Narodowego o nazwie „Gazeta Polska”, którego został redaktorem naczelnym. W lutym 1849 roku, chcąc wnieść swój wkład do działalności parlamentarnej, zdobył w wyborach do sejmu w wyborach do sejmu pruskiego mandat poselski z okręgu kościańskiego, którego się następnie zrzekł. Po 1850 roku pełnił obowiązki radnego w radzie miejskiej Poznania. W 1857 roku przyjął funkcję Wiceprezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, którego był współzałożycielem. Od 1861 roku był Prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przemysłowego. W ramach jego działalności uruchomił kursy wieczorowe doskonalenia zawodowego, szczególności W w zakresie rysunku technicznego, rachunkowości i korespondencji. Miał również wpływ na utworzenie spółdzielni oszczędnościowo pożyczkowej, która była przyczynkiem do powstania w 1861 roku Banku Przemysłowców. W 1858 roku zakupił 2 ha gruntu przy ul. Strzeleckiej i wybudował na nim nową fabrykę, wyposażoną m.in. w 10-konną maszynę parową poruszającą machiny warsztatowe oraz w inne wszelkie udoskonalenia mechaniczne. W kompleksie fabrycznym wybudował również nową odlewnię. Pracowało w niej około 330 pracowników. Cała fabryka zatrudniała ponad 1000 osób, co stanowiło około 3% ogółu mieszkańców Poznania. Fabryka Cegielskiego rozpoczęła w 1860 roku budowę lokomobili parowych o mocy od 4 do 8 KM. Rzeczoznawcy oszacowali, że Hipolit Cegielski pod koniec swojego życia zgromadził majątek o niebagatelnej wartości 874 857 marek.
Działacz społeczny, patriota, propagator nauki i oświaty, żarliwy kapłan. Należał do grona tych wybitnych obywateli I Rzeczypospolitej, którzy nie zamierzali z założonymi rękami patrzeć na upadek państwa, ale robili wszystko, aby uchronić kraj przed rozbiorami. Urodził się w 1725 roku w Słowikowie. Kształcił się w Kolegium Jezuitów w Toruniu. Po ukończeniu kolegium powrócił w rodzinne strony i wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna w Trzemesznie, gdzie w 1752 roku uzyskał święcenia kapłańskie. Wkrótce został osobistym kapelanem i sekretarzem ówczesnego opata klasztoru Franciszka Ponińskiego, a po Jego śmierci, kapituła klasztorna jednogłośnie orzekła, że najlepszym kandydatem na następcę Ponińskiego będzie właśnie Michał Kosmowski. Objąwszy godność opacką przystąpił do reformy życia klasztornego. Dbał o przestrzeganie przez mnichów reguły zakonnej, czuwał nad tym, aby zakonnicy podnosili swój poziom duchowy i intelektualny. Okazał się również znaczącym i skutecznym animatorem działań gospodarczych, czego dowodem jest założenie przez Niego kilku nowych osad, miedzy innymi Pasieki, Huty Trzemeszeńskiej, Wymysłowa. W Trzemesznie utworzył dwa nowe przedmieścia:
Nowe Miasto, w którym osiedlili się sukiennicy oraz Przedmieście św. Michała przeznaczone dla rzemieślników. W starej rybackiej osadzie Skwarzymowo, leżącej w pobliżu jeziora Kościelnego, przeprowadził regulację praw własności gruntów, a następnie uczynił z niej kolejne przedmieście. Wzniósł również szereg budynków miejskich tj. browar klasztorny, folusz, młyny oraz wiatraki. Był także inicjatorem poszukiwania źródeł solnych w podpoznańskiej wsi Morasko. Jedną z jego największych zasług, którą zyskał sobie wdzięczność pokoleń, było ufundowanie W 1776 roku szkoły średniej, nazwanej przez potomnych Akademią Trzemeszeńską. Na gruncie należącym do klasztoru wystawił gmach szkolny z dwoma skrzydłami i dziedzińcem, który zamykał ozdobny portal z popiersiem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Akademia była bezpłatną sześcioletnią szkołą, dostępną dla młodzieży szlacheckiej jak i nieszlacheckiej. Wykształciła wielu światłych obywateli, którzy W ciągu następnych pokoleń wiernie służyli Bogu i ojczyźnie. Opat Kosmowski już za życia cieszył się zasłużonym uznaniem, gdyż echa jego działalności wykraczały daleko poza Trzemeszno i Wielkopolskę. Głęboką cześć okazywali mu bracia zakonni, szacunkiem i przyjaźnią darzył go książę biskup Ignacy Krasicki. Król Stanisław August w imię zasług nadal mu w 1790 roku order św. Stanislawa. Również papież Pius VI wysoko cenił jego pracę i dokonania, czego dowodem były słowa uznania wyrażone W uroczystym dokumencie Stolicy Apostolskiej z 1781 roku, a w dziesięć lat później nominacja na biskupa Gnieźnieńskiej. pomocniczego Archidiecezji Otoczony powszechnym szacunkiem doczekał śmierci w Trzemesznie w 1804 roku. Pochowany został w podziemiach zbudowanego przez siebie kościoła klasztornego.